تو در چمن چو نباشی گل و سمن چکنم
کجا برم گل و نظاره چمن چکنم

گل آتشی است پی سوز عاشقان بیتو
منش بدامن و در جیب پیرهن چکنم

ز گشت باغ بیاران گرم شکیبد دل
دمی که هرکس و یاری شوند من چکنم

گرفتم آنکه فریب دل از جدایی تو
ز بوی گل بتوان داد خویشتن چکنم

شکایتی که مرا از تو است چون اهلی
بیک زبان چه بگویم بیک سخن چکنم