چو چاره از غم خونخواره نمییابم
جز آنکه جان بدهم چاره یی نمی یابم

بهار عمر خزان کردم از غمت ایگل
هنوز فرصت نظاره یی نمی یابم

ز دست جور تو آواره جهان گشتم
ولیک همچو خود آواره یی نمی یابم

هنوز تیره شبم با هزار مشعل آه
شبی که همچو تو مهپاره یی نمی یابم

خوشم بخواری دل با هزار زخم زبان
بسختی دل خود خاره یی نمی یابم

شبم نمیرود از غصه خواب اگر روزی
ملامتی ز ستمکاره یی نمی یابم

بجان دوست که هرگز ز خانقه اهلی
صفای محبت میخواره یی نمی یابم