۱۶۴ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۱۰۲

زان مرهم دل غیر دل ریش ندیدیم
هرچند که دیدیم ازین پیش ندیدیم

منصور هم از دار نمایش غرضش بود
مردی که بپوشد هنر خویش ندیدیم

هرچند که گشتیم چو مجنون ز پی یار
یاری بجز از سایه خود بیش ندیدیم

بر چرخ منه نام مروت که ز خوانش
جز خون جگر قسمت درویش ندیدیم

باور که کند درد تو اهلی که توگویی
از نوش لبان فایده جز نیش ندیدیم
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۰۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۰۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.