پیشت چو آب دیده خود خوار مانده ایم
خواری ز پیش ماست که بسیار مانده ایم

از جور سنگ فتنه رفیقان گریختند
ما پا سکشته ایم حزین وار مانده ایم

مجنون و کوهکن ز غم آسوده دل شدند
ماییم کز غم تو دل افکار مانده ایم

بردند دیگران بسخن کار خود ز پیش
ما بیزبان چو صورت دیوار مانده ایم

یوسف عزیز مصر شد و ما ز شوق او
حیران هنوز بر سر بازار مانده ایم

آن بیوفا طبیب نپرسد ز درد ما
ما از امید خسته و بیمار مانده ایم

هر کسکه هست همدم یاریست در جهان
اهلی من و توایم که بی یار مانده ایم