۱۶۱ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۱۶۲

در دلم از تو گره به که گشاد از دگران
نامرادی ز تو خوشتر که مراد از دگران

گر بطالع ز حریفان تو یکذره کمیم
شکر ایزد که به مهریم ز یاد از دگران

خوبرویان همه در جلوه حسن اند ولی
کی شود عاشق غمگین تو شاد از دگران

تو مرا میکشی از جور فلک چون نالم
نتوان زد بجفاهای تو داد از دگران

از تو گر سر کشد ایچشمه حیوان اهلی
تشنه لب میرد و سیراب مباد از دگران
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۶۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۶۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.