هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه بیانگر احساسات عمیق شاعر نسبت به معشوق است. شاعر از بی‌توجهی معشوق شکایت دارد و زندگی بدون او را تلخ توصیف می‌کند. او از عشق و فداکاری خود می‌گوید و مقایسه‌هایی با شخصیت‌های اسطوره‌ای مانند خضر و عیسی انجام می‌دهد. شعر پر از تصاویر شاعرانه و استعاره‌های غنی است.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عاشقانه عمیق و استعاره‌های پیچیده است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه‌ی کافی نیاز دارد. همچنین ممکن است برخی از اشارات تاریخی و اسطوره‌ای برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۱۱۷۱

ایشوخ پر کرشمه کم التفات من
تلخست بی لب شکرینت حیات من

من جرعه حیات هوس داشتم ز خضر
خط لبت نوشت بکوثر برات من

آب دهان بخاک فکندی و خضر گفت
ایخاک رهگذار تو آب حیات من

با آن فسون غمزه چه سنجد فسانه ام
باطره ات چکار کند ترهات من

چون میرم از هوای تو خوانند عاشقان
درس وفای عشق ز لوح وفات من

عیسی دمی که میکشد و زنده میکند
او را چه غم بود ز حیات و ممات من

اهلی بعشقبازی و منصوبه غمت
مجنون که شاه عرصه عشق است مات من
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۱۷۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۱۷۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.