باده مینوش و بدین مشغله میگذران
کار عالم گذرانست تو هم میگذران

تو پسندیده خصالی و کرم شیوه تست
هرچه از ما نپسندی بکرم میگذران

جام جم گر نبود همت خود دار بلند
باده مینوش و بصد حشمت جم میگذران

فکر فردا مکن امروز دل خود خوشدار
در دل اندیشه نا آمده کم میگذران

ساقی امروز که دریای کرم در جوش است
کشتی غرقه ز گرداب عدم میگذران

گه گهی دست من پیر بجامی می گیر
وز گذر گاه غمم یکدو قدم میگذران

اهلی از دوست بجز زخم ستم چون نرسد
بگذر از مرهم و با زخم ستم میگذران