ایدل به غم بساز و وصالش طلب مکن
ترک مراد خود کن و ترک ادب مکن

ساقی بیا که خواب شب واپسین بس است
هشدار و روز عیش به بیهوده شب مکن

زین آه پر شرر که بر افلاک میرود
آتش اگر ز چرخ ببارد عجب مکن

در بزم غم بمستی و محنت دلا بساز
آلوده خویش را بشراب طرب مکن

اهلی مراد خویش ز رندان دیر خواه
از زاهدان صومعه همت طلب مکن