من اگر شکسته عهدم تو وفای خود نگه کن
بخطای من چه بینی بعطای خود نگه کن

بره تو شهسوارا ز فرشته ره نباشد
بسر خودت که گاهی ته پای خود نگه کن

بدرون نا مرادان منگر به تیره بختی
تو که کعبه مرادی بصفای خود نگه کن

بوفا که در قیامت چو بر آورم سر از گل
چو گلم کفن بخون تر ز جفای خود نگه کن

تو در آینه نگنجی که جهان حسن و نازی
بدو چشم عاشقان آ همه جای خود نگه کن

همه روز چند اهلی گله از جفای آنمه
همه جور او چه بینی گله های خود نگه کن