آن بزم عیش ساقی و جام شراب کو
و آن مستی محبت و آن اضطراب کو

گیرم که روی گل نگرم از هوای دوست
آن شیوه و کرشمه و ناز و عتاب کو

گلشن همان و مرغ همان شاخ گل همان
گلبانگ شوق و مستی عهد شباب کو

گر مدعی ز عشق زند لاف همچو من
کنج محبت و دل و جان خراب کو

خواب از خیال آن مژه در دیده نیستم
در دیده یی که خار بود جای خواب کو

من مست و بیخود از بت و نامم خداپرست
زین قصه گر سیوال کنندم جواب کو

در آتشم هنوز از آن شب که آن حریف
شد مست ناز و گفت که اهلی کباب کو