نه دیده مثل تو دیده نه کس نشان داده
فرشته خوی و پریروی و آدمیزاده

تویی که سرو بلندت ز پاکدامنی
قدم بدیده هیچ آفریده ننهاده

منم که جز بجمال تو همتم هرگز
بر آفتاب فلک چشم مهر نگشاده

خدایرا مددی ای همای بخت که من
گدای شهرم و با پادشه درافتاده

ز فیض میکده خالی کجا بود اهلی
که سالهاست که چون خم بخدمت استاده

«اهلی شیرازی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir