بیا و درد هجران را دوا ده
ز شربتخانه وصلم شفا ده

غم عاشق کشت داد جفا داد
تو بر عکس ایپری داد وفا ده

تراکان ملاحت آفریدند
از آن کان نمک بخشی بما ده

همه حسن و جوانی حق ترا داد
زکوه آن بدین پیر گدا ده

دلا، از گل هوا داری بیاموز
تن و جان جمله بر باد هوا ده

صفای کعبه را با کعبه بگذار
بیا و خانه دل را صفا ده

بتلخی کوهکن میمرد و میگفت
الهی جان شیرین را بقا ده

بخوبان همعنان اهلی چه گردی
عنان در دست تسلیم و رضا ده