هان ای خضر که آب بقانوش کرده یی
یاران تشنه را چه فراموش کرده یی

گوش رضا بحال محبان نمینهی
گویا ز دشمنان سخنی گوش کرده یی

چون صاف عیش مردم هشیار داده
مارا ز درد هجر چه مدهوش کرده یی

گر ناله یی کند دل بدخو ز جور تو
اوراگناه نیست تو بدخوش کرده یی

اهلی چو دور شاه علاء الدین محمد است
اینجام سرخوشی ز کجا نوش کرده یی