هوش مصنوعی: این متن شعری است که به موضوعاتی مانند مستی، عشق، فروتنی و بلندهمتی می‌پردازد. شاعر از مفاهیمی مانند سجده در برابر عشق، شکست خودپرستی، و ارزش گدایی درونی در مقابل پادشاهی ظاهری سخن می‌گوید. همچنین، اشاره‌ای به لذت نوشیدن شراب و دوری از غم تنگدستی دارد.
رده سنی: 18+ متن شامل مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به مصرف شراب و مستی نیاز به درک و بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۱۲۸۰

چو بپای خم نهم سر نبری گمان مستی
که بسجده وی افتم ز کمال می پرستی

بشکست خودپرستان سگ پیر میفروشم
که سفال دردی او شکند سفال هستی

ز گدایی دردل سر پادشاهیم نیست
که بلند همتان را نبود هوای پستی

چو سبو پر است ساقی بقدح شراب اولی
نخورد فراخ روزی غم روز تنگدستی

ز تو خوشدلیم اهلی بهمین که دامن از می
همه کس بآب شوید تو بگریه های مستی
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۷۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۸۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.