هوش مصنوعی:
در این متن، شاعر از زبان مخاطب خود تمجید می‌کند که سخنانش مانند طوطی شیرین و دلپذیر است، اما در عین حال از تلخی روزگار خود شکایت دارد. او از مخاطب می‌خواهد که داستان یوسف و یعقوب را بازگو کند و در سخن گفتن دقت کند، زیرا مخاطب با دقت و انتقاد به سخنانش گوش می‌دهد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و ادبی است که برای درک کامل آن، مخاطب نیاز به آشنایی با ادبیات کلاسیک فارسی و داستان‌های قرآنی مانند یوسف و یعقوب دارد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند شکایت از روزگار و انتقاد ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد.
شمارهٔ ۱۲۸۴
چو طوطیان تو سخن بی نظیر میگویی
بگو بگو که عجب دلپذیر میگویی
بطالع من مسکین چرا چنین تلخست
سخن که با همه چون شهد و شیر میگویی
مرا ز کشتن خود ای ندیم دوست چه غم
مترس اگر سخن این فقیر میگویی
حدیث یوسف و یعقوب ناتوانش گو
اگر جوان مرا حال پیر میگویی
مگوی پسته خندان بدان دهان اهلی
سخن بسنج که با خرده گیر میگویی
بگو بگو که عجب دلپذیر میگویی
بطالع من مسکین چرا چنین تلخست
سخن که با همه چون شهد و شیر میگویی
مرا ز کشتن خود ای ندیم دوست چه غم
مترس اگر سخن این فقیر میگویی
حدیث یوسف و یعقوب ناتوانش گو
اگر جوان مرا حال پیر میگویی
مگوی پسته خندان بدان دهان اهلی
سخن بسنج که با خرده گیر میگویی
وزن: فعلات فاعلاتن فعلات فاعلاتن (رمل مثمن مشکول)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۸۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۸۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
