۱۲۶ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۲۸۴

چو طوطیان تو سخن بی نظیر میگویی
بگو بگو که عجب دلپذیر میگویی

بطالع من مسکین چرا چنین تلخست
سخن که با همه چون شهد و شیر میگویی

مرا ز کشتن خود ای ندیم دوست چه غم
مترس اگر سخن این فقیر میگویی

حدیث یوسف و یعقوب ناتوانش گو
اگر جوان مرا حال پیر میگویی

مگوی پسته خندان بدان دهان اهلی
سخن بسنج که با خرده گیر میگویی
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۸۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۸۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.