تا دست بر اسباب سلامت نفشانی
از دامن خود گرد ملامت نفشانی

چون نقد روان میرود از دست تو ایدل
حیفست که بر آن قد و قامت نفشانی

زاهد مزن اینطعنه که در پای جوانان
سرمایه پیری بغرامت نفشانی

ای دیده مشو خیره بخورشید جمالش
تا هر طرفی اشک ندامت نفشانی

اهلی تو چنان سوخته گلخن عشقی
کاین گرد غم از خود بقیامت نفشانی