باز دل میبردم عشوه سرو نازی
ناخنی باز بدل میزندم شهبازی

مرغ دل سر و قدی جست و ز طوبی بگذشت
طایر همت ما کرد عجب پروازی

کی شود همنفس و همدم ارباب وفا
سرو نازی که نگاهی نکند بی نازی

ایکه چشم تو زند مرغ دل صید به تیر
کس چو چشم تو ندید آهوی تیر اندازی

عاشقان در قدمت مور صفت کشته شدند
صد هزاران که نیامد ز یکی آوازی

اهلی از شمع محبت کسی افروخت چراغ
که چو پروانه سر مست بود جانبازی