سوخت دل از ناله ام چند خروشد کسی
مرگ بجان میخرم کاش فروشد کسی

بیخ من و کوهکن کوشش بی بخت کند
آدمی از سنگ نیست چند بکوشد کسی

آینه حسن تو زنگ ز دل میبرد
حیف بود کز رخت دیده بپوشد کسی

تلخ بود بی تو می زهر بود گر خورم
آب حیات ای پسر بیتو ننوشد کسی

مانع اهلی مشو گر بخروشد ز غم
دل مخراش از ستم تا نخروشد کسی