هوش مصنوعی:
این متن به توصیف زیبایی‌های یک زن می‌پردازد و با استفاده از تشبیهات و استعاره‌های ادبی، جذابیت‌های چهره، نگاه، خنده، و رفتار او را به تصویر می‌کشد. شاعر از زیبایی‌های طبیعی مانند ماه و سرو برای مقایسه استفاده می‌کند و تأثیر فریبنده‌ی این زیبایی را بر جهان توصیف می‌کند.
رده سنی:
16+
این متن حاوی مفاهیم عاشقانه و زیبایی‌شناختی است که ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال پیچیده یا نامناسب باشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های ادبی نیازمند درک نسبی از ادبیات فارسی است.
شمارهٔ ۱۳۷۸
گشاد خنده زنان چشم برمن آفت جانی
چه خنده یی چه نگاهی چه نرگسی چه دهانی
بچهره چشم فروزی بعشوه مرد گدازی
عجب ملیح بیانی غریب چرب زبانی
رخی چه نازک و دلجو قدی چه چابک و رعنا
نه رخ که ماه تمامی نه قد که سرو روانی
کجا ملاحت لیل کجا حلاوت شیرین
ازین شکر دهنی فتنه یی بلای جهانی
خموش اهلی ازین نکته تا کسی نبرد پی
که داد این سخن آشنا غریب نشانی
چه خنده یی چه نگاهی چه نرگسی چه دهانی
بچهره چشم فروزی بعشوه مرد گدازی
عجب ملیح بیانی غریب چرب زبانی
رخی چه نازک و دلجو قدی چه چابک و رعنا
نه رخ که ماه تمامی نه قد که سرو روانی
کجا ملاحت لیل کجا حلاوت شیرین
ازین شکر دهنی فتنه یی بلای جهانی
خموش اهلی ازین نکته تا کسی نبرد پی
که داد این سخن آشنا غریب نشانی
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۷۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۷۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
