هوش مصنوعی: این متن از سعدی، به موضوعات فلسفی و اخلاقی مانند گذرایی زندگی، بی‌اعتباری دنیا، و اهمیت تفکر در مورد آغاز و پایان زندگی می‌پردازد. شاعر تأکید می‌کند که انسان‌ها نباید به دنیا وابسته شوند، زیرا همه چیز فانی است و در نهایت همه به خاک بازمی‌گردند. همچنین، نصیحت به عنوان دارویی تلخ اما مفید توصیف شده است.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و اخلاقی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و مفاهیم انتزاعی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

غزل ۲۴

بیفکن خیمه تا محمل برانند
که همراهان این عالم روانند

زن و فرزند و خویش و یار و پیوند
برادر خواندگان کاروانند

نباید ستن اندر صحبتی دل
که بی ایشان بمانی یا بمانند

نه اول خاک بودست آدمیزاد
به آخر چون بیندیشی همانند

پس آن بهتر که اول و آخر خویش
بیندیشند و قدر خود بدانند

زمین چندی بخورد از خلق و چندی
هنوز از کبر سر بر آسمانند

یکی بر تربتی فریاد می‌خواند
که اینان پادشاهان جهانند

بگفتم تخته‌ای بر کن ز گوری
ببین تا پادشه یا پاسبانند

بگفتا تخته بر کندن چه حاجت
که می‌دانم که مشتی استخوانند

نصیحت داروی تلخست و باید
که با جلاب در حلقت چکانند

چنین سقمونیای شکرآلود
ز داروخانهٔ سعدی ستانند
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل ۲۳
گوهر بعدی:غزل ۲۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.