هوش مصنوعی: این متن از سعدی، شاعر بزرگ فارسی، به موضوعات فلسفی و اخلاقی مانند گذرایی زندگی، مرگ، فروتنی و اعتماد به خدا می‌پردازد. شاعر با اشاره به فناپذیری انسان و بی‌وفایی دنیا، مخاطب را به تفکر در مورد رفتارهای خود و اهمیت اعمال نیک دعوت می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و اخلاقی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و مفاهیم عرفانی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

غزل ۲۷

بسیار سالها به سر خاک ما رود
کاین آب چشمه آید و باد صبا رود

این پنجروزه مهلت ایام، آدمی
بر خاک دیگران به تکبر چرا رود؟

ای دوست بر جنازهٔ دشمن چو بگذری
شادی مکن که با تو همین ماجرا رود

دامن کشان که می‌رود امروز بر زمین
فردا غبار کالبدش در هوا رود

خاکت در استخوان رود ای نفس شوخ چشم
مانند سرمه‌دان که درو توتیا رود

دنیا حریف سفله و معشوق بیوفاست
چون می‌رود هر آینه بگذار تا رود

اینست حال تن که تو بینی به زیر خاک
تا جان نازنین که برآید کجا رود

بر سایبان حسن عمل اعتماد نیست
سعدی مگر به سایهٔ لطف خدا رود

یارب مگیر بندهٔ مسکین و دست گیر
کز تو کرم برآید و بر ما خطا رود
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل ۲۶
گوهر بعدی:غزل ۲۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.