هوش مصنوعی: این متن شعری از سعدی است که در آن شاعر از نیاز به بازگشت به مسیر درست و وفاداری به عهد امانت، توبه از گناهان، و توکل به خدا سخن می‌گوید. او از دوری از شرک و حرکت به سوی توحید محض و عبادت خالصانه صحبت می‌کند و از خواننده می‌خواهد تا از دنیای فانی دوری کرده و به سوی عمارت دارالبقا (جهان باقی) حرکت کند.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی، اخلاقی و دینی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با مفاهیم فلسفی و مذهبی دارد. همچنین، زبان شعر کلاسیک فارسی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

غزل ۵۰

برخیز تا به عهد امانت وفا کنیم
تقصیرهای رفته به خدمت قضا کنیم

بی‌مغز بود سر که نهادیم پیش خلق
دیگر فروتنی به در کبریا کنیم

دارالفنا کرای مرمت نمی‌کند
بشتاب تا عمارت دارالبقا کنیم

دارالشفای توبه نبستست در هنوز
تا درد معصیت به تدارک دوا کنیم

روی از خدا به هر چه کنی شرک خالصست
توحید محض کز همه رو در خدا کنیم

پیراهن خلاف به دست مراجعت
یکتا کنیم و پشت عبادت دو تا کنیم

چند آید این خیال و رود در سرای دل
تا کی مقام دوست به دشمن رها کنیم

چون برترین مقام ملک دون قدر ماست
چندین به دست دیو زبونی چرا کنیم

سیم دغل خجالت و بدنامی آورد
خیز ای حکیم تا طلب کیمیا کنیم

بستن قبا به خدمت سالار و شهریار
امیدوارتر که گنه در عبا کنیم

سعدی، گدا بخواهد و منعم به زر خرد
ما را وجود نیست بیا تا دعا کنیم

یارب تو دست گیر که آلا و مغفرت
در خورد تست و در خور ما هر چه ما کنیم
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل ۴۹
گوهر بعدی:غزل ۵۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.