هوش مصنوعی: این شعر به بیان ظرافت‌های عاطفی و احساسی می‌پردازد و از نازک‌بینی و حساسیت‌های روحی و عشقی سخن می‌گوید. شاعر با استفاده از تصاویر ظریف مانند نازکی کمر یار، نازکی دل، و نازکی دیوار و گل، به توصیف حالات درونی خود می‌پردازد و از آسیب‌پذیری و شکنندگی عواطف انسانی می‌گوید.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عاطفی و عاشقانه‌ای است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، درک برخی از استعاره‌ها و تصاویر شعری نیاز به سطحی از بلوغ فکری و عاطفی دارد.

شمارهٔ ۷۱

ما لاغریم گر کمر یار نازکست
فرقی ست در میانه که بسیار نازکست

دارم دلی ز آبله نازک نهادتر
آهسته پا نهم که سر خار نازکست

از جنبش نسیم فرو ریزدی ز هم
ما را چو برگ گل در و دیوار نازکست

باناله ام ز سنگ دلیهای خود مناز
غافل قماش طاقت کهسار نازکست

زحمت کشید و آن مژه برگشت همچنان
ما سخت جان و لذت آزار نازکست

رسواییی مباد خودآرایی ترا
گل پر مزن که گوشه دستار نازکست

ترسم تپش ز بند برون افگند مرا
تاب کمند کاکل خمدار نازکست

از جلوه ناگداختن و رو نساختن
آیینه را ببین که چه مقدار نازکست

می رنجد از تحمل ما بر جفای خویش
هان شکوه ای که خاطر دلدار نازکست

از ناتوانی جگر و معده باک نیست
غالب دل و دماغ تو بسیار نازکست
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.