هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه با استفاده از استعاره‌های زیبا مانند «نمک» به توصیف عشق و احساسات شاعر نسبت به معشوق می‌پردازد. شاعر از شیرینی لب‌های معشوق، ناز و لطف او، و تأثیر عمیق این عشق بر روح و جان خود سخن می‌گوید. همچنین، از رنج‌ها و شورهای عشق و زخم‌های دل خود یاد می‌کند و معشوق را منبع همه زیبایی‌ها و ارزش‌ها می‌داند.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و استعاره‌های ادبی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات نیاز دارد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند رنج عشق و زخم‌های دل ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده یا سنگین باشد.

شمارهٔ ۷۲

لب شیرین تو جان نمکست
وین که گفتم به زبان نمکست

در نهاد نمک از رشک لبت
هست شوری که فغان نمکست

ای شده لطف و عتابت همه ناز
ناز در عهد تو کان نمکست

ناز سرمایه دیگر ز تو یافت
نمک خوان تو خوان نمکست

شورها صرف فغانم کردند
نمک از حسرتیان نمکست

زخم ما پنبه مرهم دارد
زین سفیدی که نشان نمکست

گر نمکسود کنی زخم دلم
سود زخم ست و زیان نمکست

گفتی الماس فشاندم، تو و حق
نازش من به گمان نمکست

نطق من مایه من بس غالب
خود نمک گوهر کان نمکست
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مسدس مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.