هوش مصنوعی: این شعر از غالباً از دردها و رنج‌های عاطفی و روحی شاعر سخن می‌گوید. او از نادانی و بی‌توجهی دیگران نسبت به رنج‌هایش گلایه دارد و احساس تنهایی و بی‌کسی می‌کند. شاعر از عشق نافرجام، غم‌های پنهان، و دشواری‌های زندگی می‌گوید و بیان می‌کند که دیگران قادر به درک عمق دردهای او نیستند.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عاطفی و فلسفی است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است. همچنین، برخی از مضامین مانند درد عشق، تنهایی، و ناامیدی ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال سنگین یا نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۱۵۸

نادان صنم من روش کار نداند
بر هر که کند رحم سر از بار نداند

بی دشنه و خنجر نبود معتقد زخم
دلهای عزیزان به غم افگار نداند

بر تشنه لب بادیه سوزد دلش از مهر
اندوه جگر تشنه دیدار نداند

گویم سخن از رنج و به راحت کندش طرح
روز سیه از سایه دیوار نداند

دل را به غم آتشکده راز نسنجد
دم را به تف ناله شرربار نداند

عنوان هواداری احباب نبیند
پایان هوسناکی اغیار نداند

دشوار بود مردن و دشوارتر از مرگ
آنست که من میرم و دشوار نداند

دانم که ندانست و ندانم که غم من
خود کمتر از آنست که بسیار نداند

از ناکسی خویش چه مقدار عزیزم
در عربده خوارم کند و خوار نداند

گردم سر آوازه آزادگی خویش
صد ره نهدم بند و گرفتار نداند

فصلی ز دل آشوبی درمان بسرایید
تا چند به خود پیچم و غمخوار نداند

پیمانه بر آن رند حرام ست که غالب
در بیخودی اندازه گفتار نداند
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۵۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۵۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.