هوش مصنوعی: این متن شعری است که به بیان احساسات و تفکرات شاعر درباره‌ی زندگی، مشکلات، ایمان و کفر، و رویدادهای روزمره می‌پردازد. شاعر از تغییرات و ناپایداری‌های زندگی سخن می‌گوید و به مفاهیمی مانند ذوق، عشق، و تقدیر اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات به کفر و ایمان نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۱۸۰

چاک از جیبم به دامان می رود
تا چه بر چاک از گریبان می رود

جوهر طبعم درخشانست لیک
روزم اندر ابر پنهان می رود

گر بود مشکل مرنج ای دل که کار
چون رود از دست آسان می رود

جز سخن کفری و ایمانی کجاست؟
خود سخن در کفر و ایمان می رود

هر شمیمی را مشامی در خورست
بوی پیراهن به کنعان می رود

آید و از ذوق نشناسم که کیست
تا رود پنداشتی جان می رود

می برد اما نه یک جا می برد
می رود اما پریشان می رود

هر که بیند در رهش گوید همی
قبله آتش پرستان می رود

اول ماه است و از شرم تو ماه
آخر شب از شبستان می رود

بگذر از دشمن دلش سخت ست سخت
آبروی تیر و پیکان می رود

کیست تا گوید بدان ایوان نشین
آنچه بر غالب ز دربان می رود؟
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۸۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.