هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از غالب، به موضوع وفاداری، عشق، رنج‌های عشقی و مفاهیم عمیق روحانی می‌پردازد. شاعر با بیان شرط‌های مختلف در عشق و زندگی، از جمله وفاداری، یادآوری خاطرات، رسیدن به آرزوها و رنج‌های ناشی از عشق، احساسات عمیق خود را به تصویر می‌کشد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، برخی از مضامین مانند رنج عشق و مفاهیم فلسفی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر سنگین یا نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۲۲۱

گویی که هان وفا که وفا بوده است شرط
آری همین ز جانب ما بوده است شرط

هی هی نه یادداشت نخستینه شرط بود
گفتی ز یاد رفت چه ها بوده است شرط

بس نیست این که می گذرد در خیال ما
گفتی به عشق آه رسا بوده است شرط

لب بر لبت نهادن و جان دادن آرزوست
در عرض شوق حسن ادا بوده است شرط

میرم ز رشک گر همه بویت به من رسد
کامیزش شمال و صبا بوده است شرط

گو در میان نیامده باشد ولی به دهر
اندازه ای ز بهر جفا بوده است شرط

گرم ست دم به ناله سرشکی فرو ببار
پاکی پی بساط دعا بوده است شرط

همدم نمک به زخم دلم مشت مشت ریز
آخر نه پرسشی به سزا بوده است شرط؟

تا نگذرم ز کعبه چه بینم که خود ز دیر
رفتن به کعبه رو به قفا بوده است شرط

غالب به عالمی که تو ای خون دل بنوش
از بهر باده برگ و نوا بوده است شرط
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۲۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۲۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.