هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساسات عمیق شاعر درباره بی‌میلی به زندگی و سفر در غیاب عشق به وطن، ناامیدی از تأثیر ناله‌ها و نویدها، و بی‌تفاوتی به پیروزی‌های ظاهری است. شاعر از بی‌ثمر بودن تلاش‌ها برای شاد کردن دل‌های مرده و بی‌معنایی لذت‌های ظاهری در نبود عشق و دوستی می‌گوید. همچنین، او به ضرورت بیان حقایق با صداقت و بی‌اعتنایی به مادیات اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی، همچنین پرداختن به موضوعات پیچیده‌ای مانند ناامیدی و انتقاد اجتماعی، درک این شعر را برای مخاطبان جوان‌تر دشوار می‌سازد. این محتوا更适合 افرادی که از بلوغ فکری و تجربه کافی برای درک چنین مضامینی برخوردارند.

شمارهٔ ۲۲۴

تا رغبت وطن نبود از سفر چه حظ؟
آن را که نیست خانه به شهر از خبر چه حظ؟

از ناله مست زمزمه ام همنشین برو
چون نیست مطلبی ز نوید اثر چه حظ؟

در هم فگنده ایم دل و دیده را ز رشک
چون جنگ با خودست ز فتح و ظفر چه حظ؟

دلهای مرده را به نشاط نفس چه کار؟
گلهای چیده را ز نسیم سحر چه حظ؟

تا فتنه در نظر ننهی از نظر چه سود؟
تا دشنه بر جگر نخوری از جگر چه حظ؟

زانسوی کاخ روزن دیوار بسته اند
بی دوست از مشاهده بام و در چه حظ؟

لرزد به جان دوست دل ساده ام ز مهر
بیچاره را ز غمزه تاب کمر چه حظ؟

چون پرده محافه به بالا نمی زند
از وی به داعیان سر رهگذر چه حظ؟

باید نبشت نکته غالب به آب زر
بی آنکه وجه می شود از سیم و زر چه حظ؟
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۲۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۲۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.