هوش مصنوعی: این متن به بیان ندامت و پشیمانی از خواسته‌های نادرست و انتخاب‌های اشتباه می‌پردازد. شاعر از طلب‌های بی‌جا، غفلت از توفیق طاعت، و رسوایی ناشی از خواهش‌های نابجا سخن می‌گوید. همچنین، به موضوعاتی مانند گناه، توبه، و انتظار نادرست از دیگران اشاره دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق اخلاقی و عرفانی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، برخی از مضامین مانند گناه و رسوایی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم یا سنگین باشد.

شمارهٔ ۲۷۲

رفت بر ما آنچه خود ما خواستیم
وایه از سلطان به غوغا خواستیم

دیگران شستند رخت خویش و ما
تری دامن ز دریا خواستیم

دانش و گنجینه پنداری یکی ست
حق نهان داد آنچه پیدا خواستیم

چون به خواهش کارها کردند راست
خویش را سرمست و رسوا خواستیم

غافل از توفیق طاعت کان عطاست
مزد کار از کارفرما خواستیم

گر گنهکاریم واعظ گو مرنج
خواجه را در روضه تنها خواستیم

سینه چون تنگست پر خون بود دل
دیده خونابه پالا خواستیم

رفت و باز آمد هما در دام او
باز سر دادیم و عنقا خواستیم

هم به خواهش قطع خواهش خواستند
عذر خواهشهای بیجا خواستیم

قطع خواهشها ز ما صورت نداشت
همت از غالب همانا خواستیم
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۷۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۷۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.