بیا که قاعده آسمان بگردانیم
قضا به گردش رطل گران بگردانیم

ز چشم و دل به تماشا تمتع اندوزیم
ز جان و تن به مدارا زیان بگردانیم

به گوشه ای بنشینیم و در فراز کنیم
به کوچه بر سر ره پاسبان بگردانیم

اگر ز شحنه بود گیر و دار نندیشیم
وگر ز شاه رسد ارمغان بگردانیم

اگر کلیم شود همزبان سخن نکنیم
وگر خلیل شود میهمان بگردانیم

گل افگنیم و گلابی به رهگذر پاشیم
می آوریم و قدح در میان بگردانیم

ندیم و مطرب و ساقی ز انجمن رانیم
به کار و بار زنی کاردان بگردانیم

گهی به لابه سخن با ادا بیامیزیم
گهی به بوسه زبان در دهان بگردانیم

نهیم شرم به یک سوی و با هم آویزیم
به شوخیی که رخ اختران بگردانیم

ز جوش سینه سحر را نفس فرو بندیم
بلای گرمی روز از جهان بگردانیم

به وهم شب همه را در غلط بیندازیم
ز نیمه ره مه را با شبان بگردانیم

به جنگ باج ستانان شاخساری را
تهی سبد ز در گلستان بگردانیم

به صلح بال فشانان صبحگاهی را
ز شاخسار سوی آشیان بگردانیم

ز حیدریم من و تو ز ما عجب نبود
گر آفتاب سوی خاوران بگردانیم

به من وصال تو باور نمی کند غالب
بیا که قاعده آسمان بگردانیم