بدو گفت کای پیر زنار بند
قلم باشد آن بردر هوشمند

سواره به انگشت،پویان به سر
همی ریزد از وی سراسر گهر

به پیری سرشتی و آنگه بجوی
نماند تو این داستان را بگوی

از این بهترت هست چیزی بیار
ترا هست میدان بدین سان چهار