چو همراه دانش نباشد خرد
نه نیک آید از دانش تو نه بد

وز آن پس دلی شسته باید ز راز
رسیده بدو راز یزدان فراز

هنر کرده در زیر او بیخ سخت
زده شاخ چون نوبهاران درخت

خرد رهبر و هوش و آرام، یار
رسیده بدو، نیک آموزگار

هوا دور از او گشته و خشم و کین
که را دیده ای با دلی این چنین؟

نبینی که را از خرد مایه نیست
سپردن بدو گنج پیرایه نیست

سپاه خرد را سخن پیشرو
که زاید همی از سخن نو به نو

خرد کرد اندر سخنها پدید
سخن دان تو بند خرد را کلید

سخن کز ره دانش آید برون
چو خرسند هرگز بود بر فزون

خرد هدیه ی کردگار است نیز
مرا بازگو کز خرد به چه چیز

خرد جوشن آمد تن مرد را
خرد داروی آمد همه درد را

خرد دور دارد ز تو کار دیو
خرد بشکند تیز بازار دیو

خرد دور آمد میان دو تن
روان است یکی و دگر دم زدن