به دستور فرمود تا کرد ساز
در گنجهای کهن کرد باز

بیاراست کارش چنانچون سزید
کس آن ساز و آن شادکامی ندید

همان آتبین گنجها برگشاد
سه هفته همی ساز و مهمان نهاد

فرستاد چندان گهر نزد شاه
کز آن خیره گشتند شاه و سپاه

ز بیجاده تاج و ز پیروزه تخت
فرستاد نزد شه نیکبخت

هم از تخت رومی و از پارسی
ز هر جامه صد بار و ده بار، سی

ده استر برایشان، ده از مهد زر
نشانده در او هر یکی صدگهر

ز زیور همه مهدها کرده پر
دو صندوق پر لعل و یاقوت و دُر

که از خسروان جهان آن ندید
که شاه آتبین پیش خسرو کشید

نه جمشید را بود چندان گهر
نه کس گفت هرگز که دیدم دگر

بزرگانِ شه را ز هرگونه چیز
فرستاد، خویشان او را بنیز

همه خواهران فرارنگ را
سپاهی و شهری و فرهنگ را

باندازه، هدیه فرستادشان
گرانمایه تر چیزها دادشان

نماند از بسیلا جوانی دگر
که از شاه نستد کلاه و کمر