هوش مصنوعی:
پس از رفتن دبیران و گردان شاه از پیشگاه فریدون، هر کس خبرهایی از تخت و بارگاه بزرگ، شهرهای شگفت‌انگیز، گنج‌های پرمایه و لشکریان پرخاشگر به فریدون رساند. فریدون به قارن ابراز نگرانی کرد که ممکن است کوش (یکی از افراد) از پیمان خود برگردد و به ناسپاسی روی آورد. قارن پاسخ داد که تاکنون خسرو از پیمان خود خارج نشده، اما نمی‌داند در آینده چه خواهد کرد. فریدون در پاسخ اشاره کرد که این فرد (کوش) از تخم دیو است و ذاتاً خشن و بدسرشت است، همان‌طور که پدرش را کشته است. او تأکید کرد که ذات بد فرد قابل تغییر نیست، مانند گرگی که حتی با پرورش مهربانانه باز هم به طبیعت وحشی خود بازمی‌گردد.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم عمیق اخلاقی و فلسفی است و درک آن نیاز به بلوغ فکری دارد. همچنین اشاره به موضوعاتی مانند خیانت، ذات انسان و خشونت ممکن است برای کودکان مناسب نباشد.
بخش ۲۸۳ - پیش بینی فریدون درباره ی ناسپاسی کوش
وزآن پس دبیران و گردان شاه
که با کوش رفتند از آن پیشگاه
فرستاد هر کس همی آگهی
از آن تخت و آن بارگاه مهی
ز کوه کلنگان و دریای ژرف
از آن شهرهای بزرگ و شگرف
وزآن گنج پرمایه و کان زر
وزآن لشکر گشن پرخاشخر
فریدون به قارن نگه کرد و گفت
که با ناسپاسی شود کوش جفت
بپیچد همانا دل از راستی
دل آرد به پیمان ما کاستی
بدو گفت قارن که او تاکنون
نیامد ز پیمان خسرو برون
ندانم کزاین پس چه پیش آورد
مبادا که آیین خویش آورد
فریدون بدو گفت کاین دیوزاد
ز تخمی ست کآن تخم هرگز مباد
پسر مر پدر را به زخم درشت
ز بهر سرای سپنجی بکشت
سرشتی درشت و نهادی ست بد
ببیند ز پیش آن که دارد خرد
که پیدا کند گوهر خویش مار
گر او را بخوابانی اندر کنار
اگر روغن گُل به آتش دهی
بسوزد چو انگشت بر وی نهی
وگر بچّه ی گرگ داری به ناز
شود هم بدان گوهر خویش باز
که با کوش رفتند از آن پیشگاه
فرستاد هر کس همی آگهی
از آن تخت و آن بارگاه مهی
ز کوه کلنگان و دریای ژرف
از آن شهرهای بزرگ و شگرف
وزآن گنج پرمایه و کان زر
وزآن لشکر گشن پرخاشخر
فریدون به قارن نگه کرد و گفت
که با ناسپاسی شود کوش جفت
بپیچد همانا دل از راستی
دل آرد به پیمان ما کاستی
بدو گفت قارن که او تاکنون
نیامد ز پیمان خسرو برون
ندانم کزاین پس چه پیش آورد
مبادا که آیین خویش آورد
فریدون بدو گفت کاین دیوزاد
ز تخمی ست کآن تخم هرگز مباد
پسر مر پدر را به زخم درشت
ز بهر سرای سپنجی بکشت
سرشتی درشت و نهادی ست بد
ببیند ز پیش آن که دارد خرد
که پیدا کند گوهر خویش مار
گر او را بخوابانی اندر کنار
اگر روغن گُل به آتش دهی
بسوزد چو انگشت بر وی نهی
وگر بچّه ی گرگ داری به ناز
شود هم بدان گوهر خویش باز
وزن: فعولن فعولن فعولن فعل (متقارب مثمن محذوف یا وزن شاهنامه)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۱۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:بخش ۲۸۲ - نامه ی کوش بنزد فریدون و پاسخ آن
گوهر بعدی:بخش ۲۸۴ - غرّه شدن کوش و آغاز نافرمانی وی
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
