هوش مصنوعی: این شعر عرفانی و عاشقانه، بیانگر جستجوی انسان برای وصال با معشوق حقیقی و دوری از فاصله‌ها و موانع خیالی است. شاعر از زیبایی‌های معنوی و جلال الهی سخن می‌گوید و بر اهمیت درک حقایق عرفانی توسط اهل دل تأکید می‌کند. همچنین، اشاره‌ای به ارزش نان حلال و دوری از حرام دارد و در پایان، آرزوی حفظ شدن از زوال برای کسانی که به زیارت اهل کمال می‌روند، بیان می‌شود.
رده سنی: 16+ محتوا دارای مضامین عرفانی و فلسفی است که درک آن برای سنین پایین‌تر دشوار بوده و نیاز به بلوغ فکری دارد. همچنین، برخی مفاهیم مانند ارزش نان حلال و حرام ممکن است برای کودکان نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۱۵

در فصل غیر یافته ام من وصال را
یارب مباد فاصله این اتصال را

در خلوتی که بار نداری تو هم در او
اول ببند با مژه راه خیال را

منمای چین جبهه به روی چو آفتاب
بر هم مزن صفات جمال و جلال را

ای بی مثال آینه ها ساختی ز نور
در قلب آدمی و نمودی مثال را

بی شبهه باده نوش که قاضی همی برد
ز آب حرام قیمت نان حلال را

سرخوش برآ زخانه و مستانه زن قدم
تا خلق بنگرند صفات جلال را

در گوش غنچه نالهٔ بلبل اثر کند
فهمند اهل دل، سخن اهل حال را

یارب نگاه دار زوال کسی که او
دارد به دل زیارت اهل کمال را

با سوسن است کار سعیدا در این چمن
جز لال، فهم، کس نکند نطق لال را
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.