هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و فلسفی است که برابری و یگانگی در هستی را بیان می‌کند. شاعر تأکید می‌کند که تفاوت‌های ظاهری مانند ثروت و فقر، زیبایی و زشتی، و حتی زندگی و مرگ در نهایت بی‌معنا هستند و همه به یک حقیقت واحد بازمی‌گردند. عشق به معشوق (چه زمینی و چه الهی) محور اصلی شعر است و بدون آن، همه چیز یکسان و بی‌ارزش می‌شود.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در این شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات به مرگ و بی‌معنایی ظواهر زندگی نیاز به بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۱۴۳

چاک پیراهن یار و نظر پاک، یکی است
گوشهٔ دامن پاک و دل غمناک یکی است

بعد مردن نکشم منت آرایش قبر
چون برد خواب گران تخت زر و خاک یکی است

مطلب از سیر چمن روی تو باشد ما را
چون تو منظور نباشی گل و خاشاک یکی است

دست بردار ز جان چون اجلت کرد اسیر
صید را گوشهٔ دام و سر فتراک یکی است

بحر و بر هر دو سعیدا ز ازل یارانند
دل حسرت زده و دیدهٔ نمناک یکی است
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۴۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۴۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.