دور است و همین باغ و بهاری و دگر هیچ
ماییم و کف دست نگاری و دگر هیچ

زهاد ندارند جز این نقد و قماشی
صد دانهٔ تسبیح شماری و دگر هیچ

ز اسباب جهان دوست نداریم جز این سه
جام می و یاری و کناری و دگر هیچ

همچون جرس ای کعبهٔ مقصود در این راه
داریم همین ناله و زاری و دگر هیچ

می گفت به گل بلبل مسکین که در این باغ
ماییم و همین زحمت خاری و دگر هیچ

معذور که چون روی نمایی به خلایق
ماییم و همین جان نثاری و دگر هیچ

غیر از تن افسرده نداریم پناهی
ماییم و همین کهنه حصاری و دگر هیچ

بر عمر مکن تکیه بزن نقش بر آبی
دور است و شش و پنج قماری و دگر هیچ

زان عمر گرانمایه به اینیم تسلی
گاهی نظر از راهگذاری و دگر هیچ

ز این راه رسیدند به مردی همه لیکن
ماییم و همین گرد و غباری و دگر هیچ

صد شکر که داریم چو سیماب سعیدا
در چاه غمش صبر و قراری و دگر هیچ