ساغر از گردش ادوار چه پروا دارد
از شکستن سر سرشار چه پروا دارد

دوری از روی تو دل را ز سیاهی غم نیست
بی تو آیینه ز زنگار چه پروا دارد

دل خون بستهٔ من عاشق زخم ستم است
عندلیب چمن از خار چه پروا دارد

منع دل کس نتواند کند از کوی حبیب
عندلیب از در و دیوار چه پروا دارد

چین نگیرد به جبین روی زمین از افلاک
کاغذ از گردش پرگار چه پروا دارد

حرف حق گوی سعیدا ز جهان باک مدار
هر که منصور شد از دار چه پروا دارد