هوش مصنوعی:
این شعر از عشق، شراب عرفانی و دل‌بستگی سخن می‌گوید. شاعر از زودگذر بودن لذات دنیوی و پایدار بودن عشق الهی می‌گوید و از بندهای عشق و خدمت به معشوق صحبت می‌کند. همچنین به نقش قافیه و ردیف در شعر اشاره دارد.
رده سنی:
16+
مفاهیم عرفانی و استفاده از استعاره‌هایی مانند شراب و عشق ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین درک عمیق این اشعار نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
شمارهٔ ۲۴۲
سفر هوشوران زود تمامی دارد
باده کم نشئه چو افتد رگ خامی دارد
بادهٔ عشق بنوشید و مترسید که این
نه شرابی است که تا حشر تمامی دارد
زلف چون بند کند پای دلی در زنجیر
زینهارش که بگویید گرامی دارد
از برای مدد قافیه و حسن ردیف
هر زمان عرض به جامی و نظامی دارد
چه بلاها که سعیدا نکشیده است از او
باز در خدمت او قصد غلامی دارد
باده کم نشئه چو افتد رگ خامی دارد
بادهٔ عشق بنوشید و مترسید که این
نه شرابی است که تا حشر تمامی دارد
زلف چون بند کند پای دلی در زنجیر
زینهارش که بگویید گرامی دارد
از برای مدد قافیه و حسن ردیف
هر زمان عرض به جامی و نظامی دارد
چه بلاها که سعیدا نکشیده است از او
باز در خدمت او قصد غلامی دارد
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۴۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۴۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
