هوش مصنوعی:
این متن به موضوع روزی‌رسانی و تقسیم‌بندی الهی می‌پردازد و بیان می‌کند که هر موجودی به اندازه‌ای که برایش مقدر شده، روزی خود را دریافت می‌کند. از پرندگان مانند باز و کرکس تا انسان‌ها مانند عاشق و نرگس، همه به سهم خود از زیبایی‌ها و نعمت‌های جهان بهره می‌برند. شاعر تأکید می‌کند که هیچ‌کس از خوان نعمت‌های الهی بی‌بهره نمی‌ماند و هرکس در زمان مناسب روزی خود را می‌خورد.
رده سنی:
12+
متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و مذهبی است که درک آن برای کودکان کم‌سال دشوار است. نوجوانان و بزرگسالان بهتر می‌توانند این مفاهیم را درک کنند.
شمارهٔ ۲۶۱
آنچه قسمت کرده هر کس روزی خود می خورد
طعمهٔ خود باز و کرکس روزی خود می خورد
از ره نظاره عاشق کام می یابد ز حسن
با دهان دیده، نرگس روزی خود می خورد
منعمم از آن روی گندمگون مکن چون مور خط
خرمن حسن است هر کس روزی خود می خورد
هر که را قسمت به نوعی کرده رزاق جهان
آب از کف آتش از خس روزی خود می خورد
کس نمی ماند سعیدا بی نصیب از خوان او
هر که آمد پیش یا پس روزی خود می خورد
طعمهٔ خود باز و کرکس روزی خود می خورد
از ره نظاره عاشق کام می یابد ز حسن
با دهان دیده، نرگس روزی خود می خورد
منعمم از آن روی گندمگون مکن چون مور خط
خرمن حسن است هر کس روزی خود می خورد
هر که را قسمت به نوعی کرده رزاق جهان
آب از کف آتش از خس روزی خود می خورد
کس نمی ماند سعیدا بی نصیب از خوان او
هر که آمد پیش یا پس روزی خود می خورد
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۶۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۶۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
