هر آن صید کز دام غافل نشیند
گرفتار در دست قاتل نشیند

کریم از ره لطف برخیزد از جای
بر آن در که از عجز، سائل نشیند

بوده بادهٔ صاف و بی غش نصیبش
چو خم هر که در بزم کامل نشیند

نصیحت بود گرچه شیرین چو شکر
ولی بدتر از تیر در دل نشیند

پریشان شدم در میان و ندیدم
کسی کاو به جمعیت دل نشیند

سعیدا خوشا حال آن فقر و خواهش
که برخیزد از تخت و در گل نشیند