نامهٔ شوق چو املا کنمش بر کاغذ
چشم بندم که ز اشکم نشود تر کاغذ

حرف از زلف و رخ دوست نمودم انشا
قلمم دستهٔ گل گشت و معنبر کاغذ

مهر دل کردم و با رشتهٔ جان پیچیدم
تا نیفتد به ره از بال کبوتر کاغذ

یاسمن را نبود بار تعلق بر دوش
به ره آورد بهارش زده بر سر کاغذ

خال و خط کردن نهان زیر نقابی گفتم
همچو مشکی است که پیچیده بود بر کاغذ

در کتابت خط خوش باید و اشعار لطیف
حاجت مسطر و جدول نبود بر کاغذ

گر بود پادشه عصر ز معنی آگاه
بهر دیوان سعیدا کند از زر کاغذ