بگذاشتم چو مهر نشانی ز دود دل
گردون مثال طاق روانی ز دود دل

پرهیز کز حقیقت خود کرده ام روان
مانند شعله روح روانی ز دود دل

با صد هزار تعبیه اش نقش بسته ام
چون آسمان شکسته کمانی ز دود دل

تا در هوای قامت او سوخت سرکشید
در باغ سینه سرو روانی ز دود دل

دایم ز آه، سینهٔ عشاق روشن است
هرگز ندیده ایم زیانی ز دود دل

هرگز نسوخت خاطر یاران به حال ما
کردیم بی حساب بیانی ز دود دل

داریم همچو لاله سعیدا در این چمن
از چشم زخم داغ نهانی ز دود دل