هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و اخلاقی است که به موضوعاتی مانند طمع نکردن، بخشش، عشق، جوانی، باطن‌گرایی، و مهربانی اشاره دارد. شاعر از مخاطب می‌خواهد که از دنیای مادی فاصله بگیرد، به عشق و معنویت روی آورد، و با دیگران با مهربانی رفتار کند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی است که درک آن‌ها برای سنین پایین‌تر دشوار است. همچنین، برخی از اشارات مانند 'خون عاشق' یا 'گوشهٔ میخانه' ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامناسب باشد.

شمارهٔ ۵۳۲

ببر طمع ز زمین، خرقه آسمانی کن
چو مهر، نور به هر ذره میهمانی کن

به بخت تیره ام سرمه هر کجا چشمی است
بیا به دیده درایی و اصفهانی کن

هوای گنج محبت اگر به دل داری
به هر کجا که خرابی است پاسبانی کن

چو پیر کرد تو را خانقه ز پا منشین
بیا به گوشهٔ میخانه و جوانی کن

به کیش مردم ظاهر برو چو تیر مترس
بیا به گوشهٔ باطن نشین کمانی کن

قبا در این خم گردون دون به نیل مزن
ز خون عاشق خود جامه ارغوانی کن

روا مدار که یک دم به خویش پردازم
دلت ز جور چو بگرفت مهربانی کن

ز حال بی خبر است ای زبان برای خدا
به آن پری ز دل خسته ترجمانی کن

ز روی آینه کردن سکندری سهل است
ز خضر بگذر و بی اب زندگانی کن

برو ز صدق سعیدا به دست بیار
بگو رقیب بداندیش بدگمانی کن
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۳۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۳۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.