هوش مصنوعی: این متن یک سرود عرفانی و عاشقانه است که به ستایش معشوق الهی می‌پردازد. شاعر در آن به قدرت، رحمت و جمال بی‌نظیر معشوق اشاره می‌کند و او را منشأ همه‌چیز، از جمله عشق، شادی و توانایی می‌داند. متن همچنین بر بی‌نیازی و فراتر بودن معشوق از زمان و مکان تأکید دارد.
رده سنی: 15+ مفاهیم عمیق عرفانی و مذهبی موجود در متن ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و تشبیهات به کار رفته نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آگاهی ادبی دارند که معمولاً از نوجوانی به بعد شکل می‌گیرد.

شمارهٔ ۵۷۷

واقف از زاده و نزاده تویی
«عالم الغیب و الشهاده» تویی

عاشقان را تو می کنی سرمست
طرب افزای جام باده تویی

شهسواران به قوت تو سوار
دستگیر من پیاده تویی

در رحمت به روی هر دو جهان
بی غرض بی سبب گشاده تویی

فارغ از دی و حال و فردایی
بی نیاز از کم و زیاده تویی

فتنه آموز چشم و زلف سیاه
آبروی جمال ساده تویی

در زمین و زمان و غیب و شهود
قادر و قدرت و اراده تویی

شعله پرداز و نورافشان ساز
در دل صاف و روی ساده تویی

در بیان کمال آن معشوق
ای سعیدا زبان گشاده تویی
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۷۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۷۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.