هوش مصنوعی: این شعر از حافظ، به موضوعاتی مانند عشق، رنج‌های زندگی، بی‌وفایی دنیا، و توصیه به نیکی و پرهیز از دلبستگی‌های گذرا می‌پردازد. شاعر از تلخی‌های زندگی و ناپایداری دنیا سخن می‌گوید و مخاطب را به درک رمز و رازهای معنوی و دوری از تعلقات فانی دعوت می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و انتقادی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه زندگی نیاز دارد. همچنین، برخی از اشارات مانند می‌نوشی و مسائل فلسفی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامناسب یا نامفهوم باشد.

شمارهٔ ۵۷۸

دل برده است چشم قتال جنگجویی
خورشیدوضع و مهرو چون باده تندخویی

منع مدام زاهد دارد دوام تلخی
یا حرف تلخ بهتر یا می در این چه گویی؟

رمزی است نشئهٔ می، پندم به گوش خود گیر
زنهار تا توانی با نیک و بد نکویی

عالم همین نمودی است خالی ز لطف معنی
رنگ وفا ندارد نقشی است بر کدویی

در مسجد و خرابات نشنیدم و ندیدم
غیر از فغان و شوری جز بانگ های و هویی

مرغ چمن همی گفت دی با ترنم خوش
زنهار دل نبندد عاقل به رنگ و بویی

ز این چرخ بی مروت کام دلی نخواهی
کاین تشنه ای است مشتاق تا ریزد آبرویی

هرگز نمی نماید آن ماه رخ سعیدا
تا این غبار هستی از خاطرت نشویی
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۷۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.