این همه موج بی کران ز چه خاست؟
عشق با دست و جان ما دریاست

شیوه عشق رستخیز بود
هر کجا شد قیامتی برخاست

راه عاشق صراط باریکست
گاه سرشیب و گاه سر بالاست

این سرو آنسرست راه بدوست
عشق سریست لیک از آن سرهاست

چند گویی که: ترک عشق بکن؟
عقل مستست و جان همه سوداست

جان موسی بطور نزدیکست
دل احمد میان عشق و هواست

دوست در محملست، چون خورشید
جان ما مست آن جلاجلهاست

شب و روزم خوشست و خوشحالم
که مرا دوست مونس شبهاست

قاسمی، بی نوا شو و بنگر
که همه جا ازو نشانیهاست