هوش مصنوعی:
لاله و نرگس در مورد زیبایی و زوال خود صحبت می‌کنند. لاله از افروختن رخساره‌اش می‌گوید و نرگس از خرید و فروش متاع بی‌بدل خود در شب و سحر. آن‌ها از تجربیات خود در مورد خرمی و سوختن در زمان مناسب سخن می‌گویند و از پژمردگی به عنوان توشه‌ای در سفر وجود یاد می‌کنند. در پایان، آن‌ها از شکافتن ایام و دوختن تجربیات خود می‌گویند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و استعاری است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. این مفاهیم نیاز به تجربه و درک بیشتری از زندگی و طبیعت دارند که معمولاً در نوجوانان و بزرگسالان یافت می‌شود.
توشهٔ پژمردگی
لاله‌ای با نرگس پژمرده گفت
بین که ما رخساره چون افروختیم
گفت ما نیز آن متاع بی بدل
شب خریدیم و سحر بفروختیم
آسمان، روزی بیاموزد ترا
نکته‌هائی را که ما آموختیم
خرمی کردیم وقت خرمی
چون زمان سوختن شد سوختیم
تا سفر کردیم بر ملک وجود
توشهٔ پژمردگی اندوختیم
درزی ایام زان ره میشکافت
آنچه را زین راه، ما میدوختیم
بین که ما رخساره چون افروختیم
گفت ما نیز آن متاع بی بدل
شب خریدیم و سحر بفروختیم
آسمان، روزی بیاموزد ترا
نکته‌هائی را که ما آموختیم
خرمی کردیم وقت خرمی
چون زمان سوختن شد سوختیم
تا سفر کردیم بر ملک وجود
توشهٔ پژمردگی اندوختیم
درزی ایام زان ره میشکافت
آنچه را زین راه، ما میدوختیم
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:توانا و ناتوان
گوهر بعدی:تهیدست
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
