هر دم ز گریه فیض نوی می توان گرفت
سامان خرمنی ز جوی می توان گرفت

در راه شوق توشه دل درد دل بس است
عمر گذشته را به دوی می توان گرفت

جولان دل شکاریش از کار برده است
مستانه می رسد جلوی می توان گرفت

منشین ز پا که خضر دچارت نمی شود
دامان شوق هرزه دوی می توان گرفت

طرف کلاه شوخی مژگان شکسته است
از چشم خویش هم گروی می توان گرفت

تنها اسیر برق به منزل نمی رسد
دست رفیق گر مروی می توان گرفت