هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه و عرفانی است که به موضوعاتی مانند عشق، رنج‌های دل، وفاداری، و جدایی می‌پردازد. شاعر از دردهای عشق، شکست توبه، و ناامیدی سخن می‌گوید و در عین حال به زیبایی‌های طبیعت و معشوق اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، برخی از واژه‌ها و ترکیبات ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.

شمارهٔ ۵۳۵

دلی کجاست که سامان عیش ما گیرد
گلاب خون ز گل سایه هما گیرد

شکست توبه ما صبح عید گلزار است
هوا ز سایه گل دست در حنا گیرد

غبار فتنه هوا را کند گریبان چاک
اگر نه دل سر زنجیر آه ما گیرد

عدم شکاف قفس گردد از خراش نفس
اگر شکار تو را خواب مدعا گیرد

خجل شدم ز دل دوست دشمنان زنهار
دگر کسی ز چه رو جانب شما گیرد

به یک تپیدن از این دام می توان جستن
اگر نه خار جفا دامن وفا گیرد

هنوز شیوه بیگانگی نمی داند
هزار نکته به یک حرف آشنا گیرد

در این چمن سر وکارم به سرو خود رایی است
که جلوه در گل و نظاره در حیا گیرد

عبیر پیرهن بوی گل به باد رود
غبار کشته نازت اگر هوا گیرد

اسیر خواب پریشان دل مکن تعبیر
مباد خاطرش از شیوه جفا گیرد
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۳۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۳۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.